900	

the social life of things, 

[παρουσιάση μέρους της ατομικής έκθεσης geometry as caprice στο καφέ Ζόναρς, Βουκουρεστίου 9, Αθήνα]

15 Ιανουαρίου εώς 30 Μάρτιου 2019

														home




Παγώνι 

πορσελάνη, χαλκός, εναιώρημα μετάλλου (luster), 34x9x22 εκ. [βάθρο: κόντρα πλακέ θαλάσσης (Συμήδα), 165x26x26 εκ.]

image ©  Zonars / Athénée
  
  


  

Η γκαλερί a.antonopoulou.art παρουσιάζει, στον ιστορικό χώρο του καφέ – ζαχαροπλαστείου Zonars, γλυπτά από την ατομική

έκθεση geometry as caprice του Απόστολου Ντελάκου, η οποία δείχθηκε τον Οκτώβριο του 2018 στο χώρο της γκαλερί. Η

εικαστική εργασία του Απόστολου Ντελάκου επικεντρώνεται, από τις σπουδές του ήδη, στο πεδίο έντασης που δημιουργείται

μεταξύ των εννοιών «εφαρμοσμένες» και «καλές» τέχνες. Τι είναι αυτό που διακρίνει πότε ένα αντικείμενο θα ενταχθεί σε μία

από τις παραπάνω κατηγορίες; H πρόθεση του δημιουργού, το μέγεθος του αντικειμένου, το υλικό που χρησιμοποιήθηκε, η

ανταλλακτική του αξία, το περιβάλλον μέσα στο οποίο τοποθετείται, η παρουσία ή όχι επιμελητικού λόγου;

Στην έκθεση geometry as caprice, ο Α. Ντελάκος διερεύνησε μέσα από ένα έργο-βιβλίο και μία σειρά πορσελάνινων γλυπτών

ζώων, πώς η ιδεολογικά και πολιτικά φορτισμένη γεωμετρική γλώσσα των πρωτοποριών του εικοστού αιώνα χρησιμοποιήθηκε

από την Αρ Ντέκο προκειμένου να μιλήσει για το εκλεκτικιστικό, το διακοσμητικό και το επιπόλαιο. Αυτή η χρήση της

γεωμετρικής γλώσσας από μέρους της Αρ Ντέκο μπορεί μεν να μείωσε την πρωτοποριακή πρόθεση αυτής της γλώσσας, την

έκανε ωστόσο πιό προσιτή στο γενικό κοινό αντιπροτείνοντας την οικονομικά συμφέρουσα μαζική παραγωγή ως τρόπο

πρόσβασης στην υψηλή τέχνη. Η αμφισημία της συγκεκριμένης ιστορικής εξέλιξης χαρακτήρισε το εικαστικό εγχείρημα geometry

as caprice.

Η τοποθέτηση των γλυπτών στο χώρο του καφέ-ζαχαροπλαστείου Zonars, το οποίο όπως και όλο το οικοδομικό τετράγωνο του

πρώην μεγάρου του Μετοχικού Ταμείου Στρατού χαρακτηρίζεται από το στυλ Αρ Ντέκο, παρουσιάζει ενδιαφέρον επειδή βγάζει

τα γλυπτά από το χώρο της γκαλερί, όπου λειτουργούσαν ως έργα τέχνης, και τα τοποθετεί στο χώρο της καθημερινής ζωής

όπου το νόημα τους μετασχηματίζεται, κάτι το οποίο συμβαίνει κατά τη διάρκεια της κοινωνικής ζωής των αντικειμένων καθώς αυτά

αλλάζουν συγκείμενο.